با نگاهى اجمالى به 56 سال زندگى سراسر خداخواهى و خداجویى حسین (ع ), درمی یابیم که هماره وقت او به پاکدامنى و بندگى و نشر رسالت احمدى و مفاهیم عمیقى والاتراز درک و دید ما گذشته است .اکنون مرورى کوتاه به زوایاى زندگانى آن عزیز, که پیش روى ما است :
جنابش به نماز و نیایش با پروردگار و خواندن قرآن و دعا و استغفار علاقه بسیارى داشت . گاهى در شبانه روز صدها رکعت نماز می گزاشت . (1) و حتى در آخرین شب زندگى دست از نیاز و دعا برنداشت , و خوانده ایم که از دشمنان مهلت خواست تا بتواند با خداى خویش به خلوت بنشیند. و فرمود: خدا می داند که من نماز و تلاوت قرآن و دعاى زیاد و استغفار را دوست دارم . (2)
حضرتش بارها پیاده به خانه کعبه شتافت و مراسم حج را برگزار کرد. (3) ابن اثیر در کتاب اسد الغابة می نویسد: کان الحسین رضى الله عنه فاضلا کثیر الصوم و الصلوة و الحج و الصدقة و افعال الخیر جمیعها. (4) حسین (ع ) بسیار روزه می گرفت و نماز میگزارد و به حج میرفت و صدقه میداد و همه کارهاى پسندیده را انجام میداد.
شخصیت حسین بن على (ع ) آن چنان بلند و دور از دسترس و پرشکوه بود که وقتى با برادرش امام مجتبى (ع ) پیاده به کعبه می رفتند, همه بزرگان و شخصیت هاى اسلامى به احترامشان از مرکب پیاده شده , همراه آنان راه می پیمودند. (5)
احترامى که جامعه براى حسین (ع ) قائل بود, بدان جهت بود که او با مردم زندگى میکرد - از مردم و معاشرتشان کناره نمی جست - با جان جامعه هماهنگ بود, چونان دیگران از مواهب و مصائب یک اجتماع برخوردار بود, و بالاتر از همه ایمان بی تزلزل او به خداوند, او را غمخوار و یاور مردم ساخته بود. و گرنه , او نه کاخ هاى مجلل داشت و نه سربازان و غلامان محافظ, و هرگز مثل جباران راه آمد و شد را به گذرش بر مردم نمی بستند,...
این روایت یک نمونه از اخلاق اجتماعى اوست , بخوانیم : روزى از محلى عبور می فرمود, عده اى از فقرا بر عباهاى پهن شده شان نشسته بودند ونان پاره هاى خشکى می خوردند, امام حسین (ع ) می گذشت که تعارفش کردند و او هم پذیرفت , نشست و تناول فرمود و آن گاه بیان داشت : ان الله لا یحب المتکبرین , (6) خداوند متکبران را دوست نمیدارد. سپس فرمود: من دعوت شما را اجابت کردم , شما هم دعوت مرا اجابت کنید. آنها هم دعوت آن حضرت را پذیرفتند و همراه جنابش به منزل رفتند.حضرت دستور داد هر چه در خانه موجود است به ضیافتشان بیاورند, (7) و بدین ترتیب پذیرایى گرمى از آنان به عمل آمد, و نیز درس تواضع و انسان دوستى را با عمل خویش به جامعه آموخت .
شعیب بن عبدالرحمن خزاعى می گوید: چون حسین بن على (ع ) به شهادت رسید, بر پشت مبارکش آثار پینه مشاهده کردند, علتش را از امام زین العابدین (ع ) پرسیدند, فرمود این پینه ها اثر کیسه هاى غذایى است که پدرم شب ها به دوش می کشید و به خانه زن هاى شوهرمرده و کودکان یتیم و فقرا می رسانید.(8)
شدت علاقه امام حسین (ع ) را به دفاع از مظلوم و حمایت از ستمدیدگان می توان در داستان ارینب وهمسرش عبدالله بن سلام دریافت , که اجمال و فشرده اش را در این جا متذکر میشویم : یزید به زمان ولایتعهدى , با این که همه نوع وسایل شهوت رانى و کام جویى و کامروایى از قبیل پول , مقام , کنیزان رقاصه و... در اختیار داشت , چشم ناپاک و هرزه اش را به بانوى شوهردار عفیفى دوخته بود. پدرش معاویه به جاى این که در برابر این رفتار زشت و ننگین عکس العمل کوبنده اى نشان دهد, با حیله گرى و دروغ پردازى و فریبکارى , مقدماتى فراهم ساخت تا زن پاکدامن مسلمان را از خانه شوهر جدا ساخته به بستر گناه آلوده پسرش یزید بکشاند.حسین بن على(ع) از قضیه باخبر شد, در برابر این تصمیم زشت ایستاد و نقشه شوم معاویه را نقش بر آب ساخت و با استفاده از یکى از قوانین اسلام , زن را به شوهرش عبدالله بن سلام بازگرداند و دست تعدى و تجاوز یزید را از خانواده مسلمان و پاکیزه اى قطع نمود و با این کار همت و غیرت الهی اش را نمایان و علاقه مندى خودرا به حفظ نوامیس جامعه مسلمانان ابراز داشت , و این رفتار داستانى شد که درمفاخر آل على (ع ) و دنائت و ستمگرى بنى امیه , براى همیشه در تاریخ به یادگار ماند. (9)
علائلى در کتاب سمو المعنى می نویسد: ما در تاریخ انسان به مردان بزرگى برخورد می کنیم که هر کدام در جبهه و جهتى عظمت و بزرگى خویش را جهانگیر ساخته اند, یکى در شجاعت , دیگرى در زهد, آن دیگرى در سخاوت , و... اما شکوه و بزرگى امام حسین (ع ) حجم عظیمى است که ابعاد بی نهایتش هر یک مشخص کننده یک عظمت فراز تاریخ است , گویا او جامع همه والایی ها و فرازمندی ها است . (10)
آرى , مردى که وارث بی کرانگى نبوت محمدى است , مردى که وارث عظمت عدل و مروت پدرى چون حضرت على (ع ) است و وارث جلال و درخشندگى فضیلت مادرى چون حضرت فاطمه (س ) است , چگونه نمونه برتر و والاى عظمت انسان و نشانه آشکار فضیلت هاى خدایى نباشد. درود ما بر او باد که باید او را سمبل اعمال و کردارمان قرار دهیم .امام حسین (ع ) و حکایت زیستن و شهادتش و لحن گفتارش و ابعاد کردارش نه تنها نمونه یک بزرگمرد تاریخ را براى ما مجسم می سازد, بلکه او با همه خویشتن , آیینه تمام نماى فضیلت ها, بزرگمنشی ها, فداکاری ها, جانبازی ها, خداخواهی ها وخداجویی هامی باشد. او به تنهایى می تواند جان را به لاهوت راهبر باشد و سعادت بشریت راضامن گردد. بودن و رفتنش , معنویت و فضیلت هاى انسان را ارجمند نمود.

شهادت و کربلا

سنگ مرمر :

این نوع سنگ دارای انرژی های بسیار قوی است که جهت درمانهای زیر مفید است:

-         درمان بیماری های کلیوی و کبدی و از بین بردن رسوبات درون آنها (بجز سنگ ها )

-         آرامش بخشیدن و درمان استرس ، اضطراب و بیماری های عصبی و روحی و روانی

-         تحریک نمـودن نیروهای درونی ، پیشرفت فرد و باز شدن برخی چا کرا ها

-         آرامش بخشیدن

درمان بیماری های کلیوی و کبدی و از بین بردن رسوبات درون آنها (بجز سنگ ها )

طریقه استفاده :

یک تکه سنگ مرمر طبیعی (برش نخورده) کوچک را درون ظرفی که قبلا مقداری آب و تعدادی برگ درخت توت داخل آن ریخته اید ، گذاشته و به مدت ده دقیقه زیر نور خورشید قرار دهید . سپس سنگ را بر روی کبد و یا کلیه و دو عدد از برگ ها را نیز برروی چشم سوم خویش به مدت پانزده دقیقه قرار داده و پس از آن سنگ را درون یک لیوان آب سرد بگذارید . این روش را روزی یک بار تکرار کنید . چنانچه آب درون لیوان گرم و یا ولرم گشت ، معلوم می شود که انرژی ها ی منفی را جذب نموده و اگر سرد باقی ماند ، دلیل بر عدم جذب انرژی منفی می باشد . این سنگ بسیار حساس است و خیلی سریع انرژی های منفی اطراف را جذب می کند بنا بر این باید آن را همیشه درون آب و در آفتاب بگذارید تا انرژی های منفی خارج گشته و از انرژی های مثبت شارژ شود و جهت درمان در دفعات بعد مورد استفاده قرار گیرد .

چنانچه دو بار آب لیوان هنگام قرار گرفتن سنگ درون آن گرم شود ، عمل انرژی درمانی بخوبی انجام شده است . عمل انرژی درمانی پس از این مرحله می بایستی قطع گردد .

آرامش بخشیدن و درمان استرس ، اضطراب و بیماری های عصبی و روحی و روانی

طریقه استفاده :

ابتدا فرد انرژی درمان می بایست یک قطعه سنگ مرمر را بر روی چشم سوم بیمار قرار داده و به او انرژی دهد . سپس سنگ را درون یک لیوان آب سرد به مدت ده دقیقه بگذارد و پس از آن آب را دور ریخته و سنگ را دوباره بر روی چشم سوم بیمار قرار دهد و از طریق پا های او انرژی دهد . مدت انرژی دوم نباید بیشتر از پنج دقیقه باشد . چرا که پس از این مدت انرژی های منفی درون سنگ آزاد شده و وارد بدن بیمار می شود . ( توجه داشته باشید که سنگ مرمر مورد استفاده حتما باید همیشه درون آب و در آفتاب باشد تا انرژی های مفید ساطع کند .)

تحریک نمـودن نیروهای درونی ، پیشرفت فرد و باز شدن برخی چا کرا ها

طریقه استفاده :

در اتاقی نیمه تاریک و آرام به حالت لوتوس ( چهار زانو ) بمدت ده دقیقه بنشینید و در این مدت یک قطعه سنگ مرمر کوچک را که در آب بوده ، بر روی چشم سوم خویش قرار دهید . هنگامی که احساس تکان خوردن و چرخش کردید ، بدانید که نیروهای درونی شما شروع به حرکت نموده و چاکراهای شما نیز در حال باز شدن هستند . این روش را فقط روزی یک بار تکـرار نموده و بیش از پنج بار انجام ندهـید ؛ چـرا که انجام بیشتر آن صـلاح نمی باشد .

آرامش بخشیدن

طریقه استفاده:

باقراردادن یک قطعه سنگ مرمر کوچک بر روی چشم سوم ،نیروی موجود در آن آزادگشته و جهت آرامش بخشیدن مفید است . (توجه داشته باشید که سنگ باید حتما قبلا در آب قرار داشته وبلافاصله مورد استفاده قرار گیرد.)

توصیه ها:

-    افراد مبتلا به میگرن ، تیک های عصبی و اختلالات مغزی باید از تماس با سنگ مرمر اجتناب نمایند ؛ چرا که بیماری آنها تشدید و گاه نیز تثبیت می گردد . هنگامی که یک بیماری در فرد تثبیت شود ، بیماری به سختی بهبود می یابد و گاه نیز هرگز بهبودی حاصل نمی شود.

-         کودکان زیر 5 سال از تماس با سنگ مرمر (مخصوصا خیس ) اجتناب کنند.

نکته:

هنگامی که سنگ مرمر از درون آب بیرون آورده می شود ، نوعی انرژِی ترکیبی در آن بوجود می آید که هر چه مدت زمان بیرون ماندن سنگ بیشتر شود ، این انرژی شدید تر گردیده و استفاده از آن باعث از هم گسیختگی انرژی ها و نیروهای درونی افراد می شود . بنابر این از نیرو های مثبت سنگ باید بلا فاصله پس از خارج نمو دن از آب استفاده شود .

هاله سنگ مرمر : این هاله  به صورت آتشین است و دائما اشعه هایی ساطع می کند . این نوع هاله موجی و کوتاه ، اغلب به رنگ های گرم : مانند قرمز ، نارنجی ، صورتی ، زرد و گاه کرمی می باشد .